De best bestede twee euro ooit!

Twee weken geleden had ik zo’n ontzettende topmiddag dat er ik nog vrolijk van wordt. En er al m’n derde blogpost over schrijf. Dat kan twee dingen betekenen. Of m’n leven is normaal gesproken doodsaai. Of het was zo’n middag waarop alles klopte. Ik geloof graag ik het laatste. De ingrediënten waren dan ook niet mis: zon, goede koffie, leuke mensen, blije kindjes, een lieve talentvolle illustrator, mooie spullen en een fotohokje.

Dat laatste deed het hem denk ik. Ik heb nog nooit twee euro beter besteed dan die middag. Het kwam zo. We waren dus bij Tas-ka, op dat marktje. En tegenover Tas-ka stond een bordje: Photobooth 2 euro. Dolf had aan één blik genoeg. Al twee keer eerder lieten wij het maken van een gezinsfoto over aan een foto-automaat, maar dat was voordat we Teun kregen. Dus zonder aarzeling stapten we Achtung Baby binnen, de kinderwinkel waar het bord bij hoorde.

Meteen voelden we ons thuis. Ik begon onbewust meteen foto’s te maken en Bente trok een vintage puzzel uit de kast en begon te puzzzelen. Daarvoor peuterde ze wel even het plakband van de stukjes. De winkelmevrouw leek even niet te weten wat ze als eerste moest doen met zo veel vrijpostigheid. Mij vragen wat ik met die grote camera in haar winkel moest of  de puzzel van Bente redden. Uiteindelijk haalde ze haar schouders maar op over de puzzel en begon een gesprekje met mij.

Ze vertelde enthousiast over de mooie handgemaakte producten van Tintading en was hartstikke lief. We werden niet uit de winkel gezet maar mochten rondkijken en spelen en zoeken tussen de tweedehands kinderkleding die ze verkochten. En toen Teun, die lekker had liggen slapen in de wagen, wakker werd propten we ons met ons vijven in het fotohokje. Het was nogal druk in de winkel, dus iedereen kon mee genieten hoe wij probeerden te zorgen dat de kinderen lang genoeg bleven stilzitten. Teun luisterde niet en wilde maar niet in de lens kijken. Wij moesten zo lachen en kwamen oververhit uit het hokje rollen.

Vier minuten later rolde ook het strookje met vier prachtige familieportretjes uit de automaat. Van die echte analoge hè, niet van die digitale. Ik ben er zo blij mee! Het kuiltje in Daans wang op de eerste foto, die ondeugende blik van Bente op de tweede, mijn eigen poging om leuk te kijken op de derde, en Dolfs poging om Teun ìn de camera te laten kijken op de laatste foto. Ik heb het heel voorzichtig mee naar huis genomen, alsof het iets heel kostbaars was. 1000 maal dank lieve dames van Achtung Baby!